![[Guneyt Goksu]](../../common/images2/CuneytGoksu.jpg)
door Cüneyt Göksu
<cuneytgoksu(at)usa.net>
Over de auteur:
Database Specialist, werkt al meer dan 12 jaar met alle
commerciële databases op voorkomende platformen inclusief
Linux!
Vertaald naar het Nederlands door:
Guus Snijders <ghs(at)linuxfocus.org>
Inhoud:
|
Linux voor S/390 (IBM z-Series)
![[Illustratie]](../../common/images2/article328/ibm390.gif)
Kort:
S/390 is een robuust hardware platfrom van IBM voor grote
ondernemingen. Linux draait er nu op.
_________________ _________________ _________________
|
Geschiedenis
Toen het Linux besturingssysteem voor het eerst opdook in 1991,
werkte het IBM PC Compatibles. Sinds die tijd is het geport
naar vele andere achitecturen zoals Apple, Atari en 68000
gebaseerde Amiga computers, Sun Spark werkstations; Alpha
gebaseerde personal computers en MIPS, PowerPC, HP PA-RISC en
ARM.
S/390 is de naam van het mainframe type computer architectuur
van IBM. Deze architectuur wordt veel gebruikt met IBM's VM,
VSE en z/OS (voormalig MVS en OS/390) besturingssystemen. IBM
heeft sinds 1999 gekozen voor Linux als een van de "Native"
besturingssystemen voor deze stevige architectuur.
De belangrijkste reden om Linux te implementeren op het S/390
was om de connectiviteit tussen Legacy (erfenis) Applicaties,
Linux Applicaties en Middleware applicaties als web server,
mail server, applicatie server, firewall enz te consolideren.
Er wordt vaak beweerd dat Linux werkt als een API of een
emulatie op het S/390 platform, maar dit is niet waar, het werkt
als een "native" besturingssysteem zodat alle hardware
mogelijkheden van dit platform worden gebruikt. Linux Kernel
en Common Code (NL: veelvoorkomende code) worden zonder zonder
enige aanpassing gebruikt en de Linux systeem structuur blijft
ongewijzigd. Er waren wel een paar "aanpassingen" nodig om
specifieke eigenschappen van de S/390 architectuur te gebruiken.
Zo wordt er gewerkt met de ASCII karakter set in plaats van
EBCIDIC.
Linux Integratie tot S/390 en de zSeries Architectuur
Linux kan op drie verschillende manieren worden
geïnstalleerd op het S/390 platform.
- Native Mode: Het wordt direct op de systeem
hardware geïnstalleerd, vermoedelijk niet de meest
gewilde oplossing, omdat er maar een besturingssysteem
op het hardware niveau draait.
- Logical Partitions (LPAR): Waarbij Hardware
partitionering tot 15 "Logische Partities" toestaat,
waarbij in elke een apart besturingssysteem draait,
traditioneel waren iets van (MVS, VSE, OS/390) en Linux.
- Virtual Partitions (z/VM): Dit wordt ook wel de
z/Series virtualisatie techniek genoemd. Deze ondersteund
grote aantallen Linux images (1000+) met uitgebreide
systeem management mogelijkheden op dezelfde hardware. Deze
manier van installeren is erg flexibel en fantastisch voor
server systemen.
Het volgende diagram toont de drie installatie types:
Als het vereiste aantal Linux servers 15 of minder is, is de
LPAR oplossing een goede keus. Als je er meer nodig hebt, 100
of 1000 Linux images, dan is z/VM het antwoord.
Red Hat, SuSE en Turbolinux zijn bekende distributeurs voor S/390
en zSeries.
Je kunt de links hieronder gebruiken om ze te downloaden.
Red Hat:
SuSE:
TurboLinux:
Er zijn ook een paar binaire distributies. Deze zijn te vinden
op onderstaande links.
- Millenux Think Blue distribueerd een op Red Hat gebaseerde
binaire 31-Bit Linux voor S/390 en een 64-Bit Linux voor de
z/Series.
http://www.millenux.de
- Het Marist College gebruikt Linux voor S/390 sinds January
2000.
http://Linux390.marist.edu
Distributies voor s/390 en zSeries
De vereisten voor het draaien van Linux op de S/390
- 9672 G5/G6, Multirise 3000 of z/Series 800, 900, 990 IBM
Processor
- 64Mb+ Geheugen (erg minimaal - afhankelijk van distributies
en applicaties)
- 500 Cyl + Disk space ( Model 3390 - klein, minimum
systeem)
- IBM Network Device ondersteuning (1 vereist)
Ethernet, Token Ring, Fast Ethernet, ESCON, OSA of
HiperSocket. Er zijn meer apparaten om te ondersteunen.
- Voordat Linux een apparaat kan gebruiken, moet de
bijbehorende driver voor zSeries en S/390 apparaat
beschikbaar zijn voor de kernel.
- Er zijn kernel resistente drivers en externe drivers
voor S/390 en zSeries apparaten.
- Externe drivers zijn modules die worden geladen op
aanvraag met hun parameters als commando's.
- Residente drivers krijgen hun parameters tijdens het
starten, via een kernel parameter regel, opgeslagen in een
bestand.
- Non open source, OCO (Object Code Only) drivers zijn
onderworpen aan licentie voorwaarden (bijvoorbeeld QETH voor
OSA Express GbE en Hipersocket, Tape 3590) OCO drivers worden
mogelijk niet met alle distributies meegeleverd en moeten
worden gedownload vanaf IBM Developer Works als ze niet zijn
meegeleverd.
Waarom Linux voor s/390 ?
De belangrijkste reden is server consolidatie.
De drie-voudige applicatie architectuur kan eenvoudig worden
gebruik op twee-voudige hardware. (Client / Applicatie Server /
Data Server) deze drie klassieke stappen kunnen in de S/390
worden gecombineerd, bijvoorbeeld als (Applicatie Server /
Databases). Hipersocket en Fiberchannel features ondersteunen
de communicatie subsysteem features en verbindings problemen
verdwijnen. Legacy ('oude') applicaties werden Gedistribueerde
Aplicaties en toen web-gebaseerde applicaties. Eerst werd data
en later applicaties overal gedistribueerd. Het aantal
servers nam enorm toe. Deze toename leverde een aantal problemen
op:
- Iedere nieuwe server betekende nieuwe hardware, ruimte,
verhoogde koelcapaciteit, kabels, verbinding, enz. Dus
iedere keer moeten die "fysieke" parameters worden
gecontroleerd en aangepast.
- Alle software dient gelicenceerd te zijn in iedere server,
wat bijkomende kosten betekend. Zo kan je database bijvoorbeeld
per server op een per CPU basis gelicenseerd zijn.
- Verbindingen is een ander belangrijk aspect. Kabels,
gateways, switches, routers, al die componenten verhogen de
totale kosten.
- Disaster Recovery (DR) Solution (rampen-plan) is bijna
onmogelijk met individuele servers. Gebruiks en onderhouds
kosten van DR wordt hoger, gecompliceerder en onmogelijk met
het enorme aantal servers.
- Database / Applicatie / Systeem beheer kwesties, CPU
en werkbelasting verdeling dient individueel te worden
gedaan, voor iedere server.
Dit waren een paar van de potentiële problemen in het
geval dat Linux images op verschillende hardware draaien. Als
ze allen op een enkel S/390 platform draaien, wordt de situatie
anders:
- Hoewel alle Linux Images dezelfde hardware delen (CPU,
I/O subsysteem, Geheugen, etc...) gedragen ze zich ieder
voor zich, exclusieve, logische servers en kunnen gebruikt
worden voor verschillende applicaties. Op deze manier hoeft
een toename van het aantal servers geen toename van de
onderhoudskosten te betekenen. Het geheel kan eenvoudig
worden gemonitord en gecontroleerd en scheelt tijd. Terwijl
de beschikbare bronnen worden gedeeld, wordt de productiviteit
van het systeem gemaximaliseerd.
- Alle server delen dezelfde CPU zodat software licentie
kosten afnemen.
- Alle verbindingen tussen servers zijn intern, zodat de
communicatie overhead van de hardware bijna niets is en de
performance van het netwerk maximaal.
- Een nieuwe server toevoegen is een kwestie van een
logische server klonen.
- Disaster Recovery (bijkomen van een ramp) is veel
eenvoudiger, realistischer en uitvoerbaarder. DASD
(Direct Acces Storage Device (opslagapparatuur voor directe
toegang) Farms en subsystemen kunnen snel en veilig worden
gekopieerd in minuten met FlashCopy, PPRC
(Peer-To-Peer-Remote-Copy) of Snapshot features.
Bronnen:
- Linux voor S/390, IBM Redbook
- Linux voor z/Series, Atruro Calandrino, zSeries Tech.
Support
Talkback voor dit artikel
Elk artikel heeft zijn eigen talkback pagina. Daar kan je commentaar geven of commentaar van anderen lezen:
<--, Terug naar de titelpagina van dit nummer
2004-03-08, generated by lfparser version 2.43
![[LinuxFocus-icon]](../../common/images/logolftop_319x45.gif){kind=small}
